W dniu dzisiejszym 20 września br. uczniowie klas 4A, 4B i 4C w ramach doradztwa zawodowego wraz z wychowawcami uczestniczyli  w prelekcjach na tematy związane z przyszłą drogą zawodową, tj.: Nowoczesne usługi w zakresie planowania kariery zawodowej oraz diagnozowania predyspozycji zawodowych, Kompetencje miękkie w cenie, Rozwój zawodowy i kształcenie w OHP. Po prelekcji młodzież mogła zapoznać się z propozycjami instytucji związanych ze służbą więzienną, wojskiem oraz z możliwością zdobycia dodatkowych kwalifikacji związanych z zawodami mundurowymi.
MWB

19 września 2022r. uczniowie naszej szkoły wraz z opiekunami uczestniczyli w wyjściu do kina „Helios” na pierwszy polski film o agresji wojsk sowieckich na Polskę we wrześniu 1939 r. zatytułowany "Orlęta. Grodno'39".
Film przedstawia  dramatyczny obraz wojny z sowietami widziany oczami dwunastoletniego chłopca, Leona.

17 września 1939 r. około godziny czwartej nad ranem Związek Sowiecki zbrojnie zaatakował Polskę. W ten sposób Stalin wywiązał się z sierpniowego, tajnego porozumienia z Hitlerem (pakt Ribbentrop-Mołotow), które przewidywało wspólną agresję na Rzeczpospolitą, zajęcie i podział jej terytorium oraz faktyczną likwidację państwa polskiego. III Rzesza i ZSRS na przestrzeni nieco ponad 2 tygodni zapoczątkowały w ten sposób wybuch II wojny światowej.

Przed samym atakiem, komisarz spraw zagranicznych ZSRS Wiaczesław Mołotow odczytał ambasadorowi RP w Moskwie Wacławowi Grzybowskiemu krótką notę, w której nie wspominając ani słowem o antypolskiej zmowie Stalina z Hitlerem, za powód wkroczenia wojsk sowieckich do Polski i unieważnienia polsko-sowieckiej umowy o nieagresji podawał „wewnętrzne bankructwo państwa polskiego” i „troskę Rządu Sowieckiego o zamieszkującą terytorium Polski pobratymczą ludność ukraińską i białoruską”.

Armia Czerwona uderzyła na Polskę na całej długości wschodniej granicy II RP (ponad 1400 km). Inwazję poprzedziło szczegółowe wywiadowcze rozpoznanie potencjału militarnego polskich sił wojskowych i przygotowanie zakrojonych na szeroką skalę aresztowań polskiej elity państwowej. Atak został przeprowadzony z ogromną siłą na dwóch frontach. Polakom zacięcie zmagającym się od 1 września z armią III Rzeszy został wbity nóż w plecy. Sytuację dodatkowo pogarszała dyrektywa Naczelnego Wodza marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego o unikaniu walk z jednostkami ACz i wycofywaniu oddziałów WP do Rumunii i na Węgry.

17 września 1939 r. w Polsce rozpoczęła się okupacja sowiecka, która w niedługim czasie doprowadziła do ludobójstwa w Katyniu i masowych deportacji Polaków na wschód. Poza tym ta data to symboliczny początek trwałej utraty Kresów Wschodnich i pozbawienia Rzeczypospolitej niepodległości na kilkadziesiąt następnych lat.
Opracowała K.Rudnicka

Właśnie wczoraj  wróciliśmy do domu  po zakończonym projekcie Akademii Witolda Pileckiego. Helena Barczak, Sebastian Sąciński oraz Maciej i Marcin Brzezowscy. W czasie dziewięciodniowego wyjazdu na południe Polski zwiedziliśmy Kraków, Auschwitz – Birkenau, podążaliśmy szlakiem ucieczki Pileckiego z obozu - według słynnego “Raportu Witolda”. Odwiedziliśmy również  miejscowość Jamna, gdzie wstępnie pracowaliśmy nad swoim projektem. Braliśmy udział w wielu warsztatach   , które napewno pomogą nam w realizacji założonego celu. W tym czasie zawarliśmy wiele  znajomości i przyjaźni; nawet z tak dalekiego miejsca jak grupa Polaków z Karagandy. Teraz czeka nas półrocze pełne pracy nad projektem, a efektami na pewno będziemy się dzielić na naszych stronach internetowych. Opracowali uczestnicy projektu.

1 września 1939 o 4:45 pancernik "Schleswig-Holstein" ostrzelał Westerplatte. Dwie minuty wcześniej niemieckie bombowce zaatakowały Wieluń. Ostatni rozkaz Hitlera brzmiał: ”Bądźcie bez litości, bądźcie brutalni, nasza przewaga daje nam wszystkie prawa”. Rozpoczął się największy konflikt w dziejach ludzkości.
Kampania wrześniowa była pierwszym triumfem niemieckiej doktryny Blitzkriegu, ale historia zapamiętała też bohaterstwo i osamotnienie walczącej Polski oraz cios w plecy, zadany nam 17 września 1939 przez ZSRR. Westerplatte, Mokra, Bzura, Kock – te miejsca stały się symbolami heroicznego boju z miażdżącą przewagą wroga, prowadzonego nieraz do ostatniego pocisku. Defilada oddziałów niemieckich i sowieckich w Brześciu nad Bugiem była zapowiedzią IV rozbioru Polski, potwierdzonego 28 września 1939 w układzie o przyjaźni i granicach między Rzeszą Niemiecką, a ZSRR.
Klęska nie złamała woli walki Polaków. Jeszcze we wrześniu powstały pierwsze struktury konspiracyjne – zalążki przyszłej Armii Krajowej. Poza granicami wkrótce odbudowano regularne Polskie Siły Zbrojne. Powstał rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.
Wrzesień 1939 pokazał też, że nowa wojna różni się od wszystkich dotychczasowych. Niemcy z premedytacją atakowali nie tylko polską armię, ale też ludność cywilną. Setki tysięcy uciekających mieszkańców było bezlitośnie ostrzeliwanych przez samoloty Luftwaffe, a elitę narodu eksterminowały postępujące za frontem oddziały Einsatzgruppen. Celem stały się też bezbronne miasta. Taki los spotkał m.in. Wieluń i Warszawę, której tragedię uwiecznił na zdjęciach amerykański korespondent wojenny Julien Bryan. Opracowała K.Rudnicka

Dzień Solidarności i Wolności to święto państwowe obchodzone 31 sierpnia w rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych. Upamiętnia zryw Polaków, który zapoczątkował upadek komunizmu w Polsce i w Europie Środkowej.Za Porozumienia Sierpniowe uważa się umowę podpisaną 31 sierpnia 1980 r. w Sali BHP Stoczni Gdańskiej im. Lenina przez Lecha Wałęsę, reprezentującego strajkujących stoczniowców i wicepremiera rządu PRL Mieczysława Jagielskiego. Ale porozumień było więcej: pierwsze podpisano 30 sierpnia w Szczecinie, a kolejne w Jastrzębiu-Zdroju (3 września) i w Hucie Katowice (11 września).

Pierwsze strajki latem 1980 r. rozpoczęły się w Lublinie i w Świdniku. Wtedy zaczęły się rozprzestrzeniać po kraju. Najważniejszy, w StoczniGdańskiej, rozpoczęły 14 sierpnia Wolne Związki Zawodowe. Żądano przywrócenia do pracy Anny Walentynowicz i Lecha Wałęsy. Wałęsa przybył do stoczni i objął kierownictwo strajku, godząc się na zakończeniu protestu po uzyskaniu obietnicy realizacji postulatów płacowych.

Na wniosek strajkujących ogłoszono jednak strajk okupacyjny i solidarnościowy z innymi zakładami. Żądania strajkujących w Stoczni Gdańskiej zawarto w 21 punktach. Dotyczyły one m. in. możliwości rejestracji wolnych, niezależnych i samorządnych związkówzawodowych, co otworzyło drogę do legalnego działania Solidarności. Kolejne mówiły o zniesieniu cenzury, przywróceniu do pracy represjonowanych pracowników oraz o reformie gospodarczej, która zakładała samorząd przedsiębiorstw. Domagano się również zniesienia przywilejów partyjnych, przestrzegania konstytucji w kwestiach wolności słowa i społecznego dostępu do mediów. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy (MKS) w Stoczni Gdańskiej ogłosił postulaty 17 sierpnia. Wywieszono je spisane na tablicach przy bramie nr 2.Mimo że wciąż starano się złamać strajkujących, 21 sierpnia przyjechała do Gdańska komisja rządowa. Dwa dni później rozpoczęto rozmowy. 28 sierpnia MKS reprezentował już blisko 700 tysięcy strajkujących pracowników z 700 zakładów w kraju, dlatego strajkujący zaproponowali, żeby umowa z rządem miała charakter ogólnopolski. Dokument końcowy podpisano 31 sierpnia o godz. 16.00.

W 2003 r. sierpniowe postulaty zostały wpisane na listę UNESCO najważniejszych dokumentów świata. Oryginalne tablice od 2014 r. można oglądać w Europejskim Centrum Solidarności w Gdańskim.

Dzień Solidarności i Wolności obchodzony był po raz pierwszy w 25. rocznicę Porozumień Sierpniowych, 31 sierpnia 2005 roku. Opracowała  K.Rudnicka

    

Bitwa Warszawska
15  sierpnia - Święto Wojska Polskiego ustanowione  zostało na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej, stoczonej w dniach 12–15 sierpnia 1920 r. w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wydarzenia te zadecydowały o zachowaniu przez Polskę niepodległości oraz udaremniły plany rozprzestrzenienia rewolucji bolszewickiej na Europę Zachodnią. Bitwę tę nazywa się często „Cudem nad Wisłą”.
Kluczową rolę w zwycięstwie odegrał manewr Wojska Polskiego, zrealizowany według planu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych Józefa Piłsudskiego. 15 sierpnia1920r. w godzinach nocnych pierwsze oddziały 21 Dywizji Górskiej rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem. Kontrofensywa doprowadziła do odparcia wojsk Armii Czerwonej na przedpolach Warszawy. W  bitwie, po stronie polskiej zginęło ok. 4,5 tys. żołnierzy, 22 tys. zostało rannych i 10 tys. zaginionych.

15 sierpnia został ogłoszony świętem Wojska Polskiego w 1923 roku i pozostawał nim do 1947. W PRL dzień wojska obchodzono 12 października w rocznicę bitwy pod Lenino, by upamiętnić udział w tej batalii dywizji im. Tadeusza Kościuszki. Od 1992 roku święto Wojska Polskiego ponownie jest obchodzone w połowie sierpnia.

15 sierpnia to także święto kościelne - Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Matki Boskiej Zielnej).

Na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej, gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” powstanie warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17.00, tzw. godzinie „W”. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej. Armia Krajowa i władze Polskiego Państwa Podziemnego zamierzały ujawnić się i wystąpić wobec Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (utworzonego w Lublinie i zależnego od woli Stalina) w roli gospodarza (jako jedyna legalna władza niepodległej Rzeczypospolitej). Powstanie, planowane na kilka dni, upadło 3 października po 63 dniach walki. W jego wyniku zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców. Część i chwała bohaterom!! Opracowała K.Rudnicka